KATALOG ONLINE

Dla Kofty nie ma tematów tabu, nie unika refleksji na temat Boga, śmierci. Przenosi się pamięcią do swojego dzieciństwa, opisuje okres dojrzewania, pierwszych prób pisarskich, miłości czy nawet inicjacji seksualnej. Przedstawia swoje drzewo genealogiczne - nazywając je skromnie drzewkiem bonsai, starannie prezentuje postaci ze swojego życia i tym samym poszerza wątki autobiograficzne zawarte w powieściach i opowiadaniach. Oprócz opisów miejsc, wydarzeń, ludzi, nie boi się motywów trudnych - bardzo intymnych, barwnie przedstawia swoje relacje z teściową, poruszająco opisuje śmierć ojca, matki, Jonasza czy pogrzeb Pawła Grabiasa.Dla Kofty nie ma tematów tabu - nie unika dywagacji na temat Boga, śmierci (również własnej), feminizmu, polityki, używek. Otwiera się na Czytelnika - pozwala poznać nie tylko jako pisarka, ale i kobieta, żona, kochanka, matka - ze swoim specyficznym humorem i, jeśli sytuacja tego wymaga, ciętym językiem.

Kapłaństwo to wielka niezasłużona łaska. Do kapłaństwa stale się dorasta, jest z nim związane ogromne cierpienie. Jestem nieudanym dzieckiem w ręku Pana Boga. Brzydkim kaczątkiem. Ale też dzieckiem szczęścia. Byłem księdzem cierpiącym, nieśmiało poruszałem się wśród ludzi. Z biegiem lat byłem i jestem coraz wdzięczniejszy za dar kapłaństwa. Jestem szczęśliwym księdzem... Ks. Jan Twardowski.

"Sławomir Mrożek i jego nieznane obliczeMałgorzata I. Niemczyńska napisała portret Sławomira Mrożka, odsłaniając wiele nieznanych faktów z życia pisarza. Przypomina jego wczesną, zapomnianą twórczość, jak chociażby pierwszy w historii Polski komiks o superbohaterze czy napisaną wspólnie z Brunonem Miecugowem powieść o senatorze McCarthym, która nie znalazła się w "Dziełach zebranych".Przedstawia Mrożka-filmowca, jego wcielenie kompletnie dziś nieznane. Opisuje jego losy wojenne, które w większości jego biogramów są kompletnie lekceważone, a tymczasem miały kluczowy wpływ na ukształtowanie się jego osobowości. Demaskuje jego autokreacje i zagląda do akt IPN.Odsłania kulisy decyzji o publikacji intymnych zapisków, w których Mrożek się obnaża jako neurotyk. Koncentruje się wokół ludzi z jego otoczenia i związanych z Mrożkiem miejsc, wśród których jest np. malowniczy Dom Literatów, w którym mieszkali w swoim czasie m.in. Szymborska, Kisielewski, Słomczyński, Gałczyński czy Różewicz. Ale są też Chiavari, Paryż, Meksyk.Autorka składa ukłon dla literackiego geniuszu bohatera i przedstawia dwa oblicza Mrożka: wielkiego pisarza i trudnego człowieka. "

Wisława Szymborska w oczach przyjaciół, znajomych, współpracowników. Z ich wspomnień, czasem wcześniej niepublikowanych, z odprysków pamięci i licznych anegdot wyłania się nie zawsze oczywisty portret poetki, kobiety zwyczajnej - i genialnej zarazem.
"Kiedyś siedzę w gabinecie Kornela - szczęk klucza i głos Szymborskiej z przedpokoju: "Kornelu, Pyszna rybka.", a było wiadomo, że tego nawet kot nie zje. Wisława kupowała do jedzenia to, co było bez kolejki, a bez kolejki nic nie było. Ale to nie miało dla niej znaczenia i w jej wypadku można mówić o wielkiej przewadze życia duchowego nad materialnym."
Jerzy Pilch
Agnieszka Papieska (ur. 1973), historyk literatury. Współedytorka Dzienników Jarosława Iwaszkiewicza (Czytelnik, 2007-2011) oraz - wspólnie z Robertem Papieskim - korespondencji Iwaszkiewicza z przybranym synem Wiesławem Kępińskim Męczymy się obaj. Korespondencja z lat 1948-1980 (PIW, 2014). Współpracuje z "Zeszytami Literackimi" i z "Nowymi Książkami".
O Szymborskiej opowiadają między innymi: Stanisław Balbus, Anders Bodegard, Karl Dedecius, Janusz Drzewucki, Michał Głowiński, Tomasz Jastrun, Ireneusz Kania, Urszula Kozioł, Ryszard Krynicki, Krzysztof Lisowski, Jarosław Mikołajewski, Czesław Miłosz, Bronisław Maj, Leonard Neuger, Jerzy Pilch, Anna Polony, Michał Rusinek, Ksenia Starosielska, Tomas Venclova, Teresa Walas, Marta Wyka, Adam Zagajewski.